بنیاد خیریه روشنای امید ایرانیان

علیرضا از بچگی آرزوی شرکت در دوی ماراتون در سطح بین‌الملل را در سر می‌پروراند. رد شدن از ربان خط پایان وتشویق شدن توسط حضار تصاویری بود که هرشب قبل خواب به آنها فکر می‌کرد. علیرضا بزرگ شد ولی آرزویش تغییری نکرد، برعکس این آرزو به مسیرش در زندگی جهت می‌داد. ورزش کردن هرروزه، تغذیه سالم، شرکت در مسابقات داخلی و… به روتین‌های زندگی‌اش برای رسیدن به رویای دیرینه‌اش تبدیل شده.

حس دوختن لباسی که همه بگویند چقدر زیباست و بتوانی آن را بپوشی برای همه خوشایند است اما برای سارا جور دیگری است. وقتی از بهزیستی ترخیص شده بود می‌دانست می‌خواهد چرخ خیاطی و دوختن لباس جای مخصوصی در زندگی‌اش داشته باشد. حالا که خودش دارای دو فرزند است در کارگاه خیاطی روشنا مشغول کار است و مهارتش به قدری خوب است که فکرهای جدیدی به سرش انداخته. راه‌اندازی کارگاه خیاطی خودش و حقوق‌دادن به پنج نفر انگیزه‌های زیادی را برای او ایجاد کرده است.